Auteur: Sepp
Toerleider(s): Sepp en  Marc Derksen 
Groep: T1
Strava link: https://www.strava.com/activities/1522672680
Aantal KM: 274
Aantal leden: 2

 

Verslag: The Skoda challenge 2018

deel 3: Luik- Bastenaken- Luik

Dan ineens is de cirkel rond,het doel  om de triple te verwezenlijken is dan klaar.  Drie van de vijf wielermonumenten,  Milan- San Remo en De ronde van Lombardije staan nog niet op ons palmares.

Dat het een zware tocht zou gaan worden wisten we bij het inschrijven al. Dit was “by far” de langste van de drie nl 272km en heel veel hoogtemeters ruim 4300. We hebben er voor getraind en geleefd, zelf werd ik na Paris-Roubaix toch ziek. De hele winter verliep voor mij prefect. Zou het dan toch te veel zijn geweest denk je dan. Zelf had ik voor de Ronde van Vlaanderen de Dutchmasters of MTB gedaan. ( mountainbike marathon 200 km)
De buikgriep die ik had heeft toch wel een dag of zes geduurd. De laatste week toch nog eens een flinke posbank training gedaan, daar werd mijn gevoel gerustgesteld. De vorm was er nog…. gelukkig.

Vrijdagmiddag rond het middag uur installeren Marc en ik onze fietsen op de drager. Begint routine te worden na al die tochten. We rijden gestaag richting Luik, koffiestop onderweg met een lekker broodje, we moeten goed eten want wat zullen er een calorieën door heen gaan morgen. ( 6500) Eenmaal in Luik begint het wel te kriebelen het landschap ziet er heel anders uit dan Vlaanderen of Roubaix. We halen ons rugnummer op komen nog wat bekenden tegen. En we gaan richting het hotel in Tongeren dat is 20 min rijden. En Tongeren ligt gelukkig qua taal in Vlaanderen. Het hotel stond in het centrum dat er best aardig uitzag. Alleen die basiliek die zag er zo raar uit. Zouden ze destijds ook al last hebben gehad van verkeerde begrotingen. De spits is er nl nooit op geplaatst, het geld was op. Desalniettemin was het er best gezellig en hebben er lekker op een terras gezeten. Een paar pintjes en een heerlijke mixed- grill smaakten ons goed. De avond verloopt verder relaxed drinken nog wat in lobby van het hotel. Nu lekker slapen, om 23:00 liggen we. Wederom in een warme hotelkamer.

Zaterdagochtend 05:15 gaat de wekker, een niet al te denderende nacht was het weer. Maar goed `t is niet anders. We kleden ons gauw aan. Het belooft een warme dag we gaan dus in een kort tenue. De fietsen wederom op de drager. De fietsen mochten ook een nachtje op de kamer. Na een ontbijt in de auto zijn we om 5:50 bij de startlocatie we maken onszelf en de fiets in opperste staat van paraatheid. Nu naar de start. Daar is het al een drukte van belang wel valt op dat het in tegenstelling van Vlaanderen en Roubaix de stemming een stuk bedrukter is. Lijkt wel of iedereen bang is, of misschien heel veel respect voor deze klassieker heeft.

Omstreeks 06:30 worden we los gelaten. En gaan we beginnen aan ons laatste avontuur. Het gaat in gepaste draf via allerlei omzwervingen door Luik. Daar waar in Vlaanderen de seingevers alle auto’s tegen hielden was het hier bijna andersom de seingevers stonden wel op de kruisingen maar deden niets anders dan kijken wie de dikste fiets onder de kont had.

Na ruim 8 hele hele maar dan ook hele rustig km passeren we de officiële start van de profs voor morgen. En ja mensen de weg loopt gelijk op. Dat gaan we dus de hele dag doen op en af. Eenmaal op de bredere rustige wegen het is immers nog vroeg. Gaat het eigenlijk best mooi. De gemiddelde snelheid van 20km/h van de 1e 10 km loopt gestaag op. De eerste pauze na 45 km verloopt goed het is 8:15. In Roubaix waren we toen niet eens gestart. We rijden in en langs mooie groepen met lotgenoten. Wederom een mooi pallet van deelnemers. Allerlei nationaliteiten passeren de revue. Duurt dan ook niet heel lang voordat we in Bastenaken zijn. Vlak voor de pauze in Bastenaken lieten ze ons een klim op rijden. Die
Liet direct zijn wat de bedoeling was. Met stukken van 18% was dit een goede opwarmer voor wat komen gaat. Als je Luik- Bastenaken- Luik fietst moet he natuurlijk in Bastenaken zijn geweest. Anders geen L-B-L. Tijdens de pauze proppen we ons weer vol met van alles en nog wat.
Koek, chocolade repen, banaan, sinaasappel, tuc koekjes, pepsels. Tot je er van kokhalst, hup bidons vol en rijden. Op naar Luik. Maar wel met een omweg. We hebben nu dikke 90 km afgelegd. En moeten er dus nog rum 180. Niet aan denken maar rijden. Vlak na de pauze raak ik dan toch 1 van de miljoenen scherpe kiezels langs de kant van de weg. We waren net aan het rijden om bij een mooi groepje te kunnen aansluiten toen ik die steen met een harde knal van mijn voorwiel weg hoorde springen. 25 meter later stonden we in de berm, weg groep eerst een bandje vervangen. Binnen 8 min reden we weer. Precies op dat moment komt er een groep met goede coureurs voorbij. Geluk bij een ongeluk hier konden we mooi met meer rijden. Al gauw werd er gekeken naar elkaar en duurde niet lang voor dat we zelf op kop reden. Een man op een giant en wij met z’n 2en. We hebben dit stuk stevig door gereden. De klimmen volgen zich nu gestaag op. De 1 loopt mooi de ander is soms best lastig en moet je echt dansen op de pedalen om boven te geraken. Tijdens de pauze vlak voor het echte serieuze klimwerk begint komen we nog 2 Rijssenaren tegen nl Henk Nieuwenhuis en Jan Roosink. We wensen de mannen succes tijdens hun vervolg. Bij een volgende klim halen we Jan in en even later staat Henk z’n maatje op te wachten. We rijden met z’n vieren een overbrugging stuk naar de finale van L-B-L het loopt mooi ik zet me op kop en maal het stuk lekker door ,de snelheid kon ik mooi rond  de 45 km/h houden, het gemiddelde is al weer de 29.3 km/h genaderd. Soms werd er gevraagd of ik wel hellemaal lekker was. Ik zeg moet er toch 1 op kop rijden. Nu begint het echt. Coté de la ferme Libert ( goh wat een kolere ding ) daarna dalen naar Col du Rosier heerlijk wat een mooie loper is dit. Daarna afdalen naar toch misschien wel de angstgegner van deze klassieker nl de “Redoute”. Nou met stuken van 20% en na 230 km houd dit niet over. Foi wat een gepokkel. We komen om 16:15 aan  bij de laatste stop er rest ons nog ruim 40 km. De sfeer op de pauzeplaats is zeer gedempt, lijkt wel of er iets ergs gebeurd is, er liggen mensen languit op de grond, iedereen is moe, de zwaarte in samenwerking met het mooie weer heeft zijn tol geeist. We komen nog wat bekenden tegen, maken een praatje maar gaan toch snel door. We voelen ons nog redelijk fit en willen graag binnen de 10 uur finishen. Na pauze gaat het steil bergop niet fijn zo’n klim direct na de stop. Boven op de klim worden we weer beloont een lekkere lange afdaling richting de laatste paar klimmen, dat zijn de Roch aux Faucons en  de st Nicolas een klim door een Italiaanse arbeiderswijk.
Het is er druk en er staan vreemde snoeshanen langs het parcours. Nu rest ons de finish klim in Ans nog daar waar in 2015 onder beduidend mindere omstandigheden Wout Poels heel slim mee reed en deze klassieker als voorlopig laatste Nederlander won. De finish buigt af naar links maar wij moeten naar rechts en via allerlei omzwerving begeven we ons naar de finish iedereen is moe en raakt geïrriteerd dat het zo’n drukte is. We zien op ons klokje dat we het toch binnen 10 gaan redden. Een mooie prestatie met een gemiddelde van 27.5 km/h 275 km en ruim 4300 hoogte meters.

En zo komt er aan deze klassieker een eind. Vlaanderen , Roubaix en Luik 3 klassiekers 3 totaal verschillende alle 3 hun eigen elan Vlaanderen met hun wielergekte. Roubaix met het gevecht op de kasseien. En Luik met een parcours in prachtig strijdtoneel.  Allemaal mooi om mee te maken, toch wel een beetje een droom die uit komt. Marc bedankt dat we dit samen tot een goed einde hebben kunnen brengen Chapeau maat. Op naar ons volgende avontuur…….

Gelezen: 391