Auteur: Wouter Schuiling
Toerleider(s): Gerwin Voortman
Aantal KM: 140
Aantal leden: 16

Verslag: Toen ik rond 7 uur ’s ochtends opstond en naar buiten keek trok ik zonder aarzelen mijn korte wielerkleding aan, zelfs geen zweethemd eronder. Gezien het weer de dag ervoor waren hier geen twijfels over. Toch kwam ik er een klein uurtje later bij de sporthal achter dat dit niet zo vanzelfsprekend was dan ik dacht. De meerderheid van de 16 in de startblokken staande renners had nog arm- en beenstukken aan, de mietjes. Dit laatste vooral omdat de enige dame in ons midden er ook “schaars” gekleed bij stond. Ze zeggen dat vrouwen het vaak sneller koud hebben, maar bij de T1 van de TCR is dit blijkbaar andersom.
Het paste wel een beetje bij deze dag, want naast het weer was de rit zelf letterlijk een grensgeval. Het was namelijk heen en weer met veel gedraai en gekeer (tjonge jonge Gerwin, kun je nog smallere, klinkerachtige en zanderige hazepaadjes bedenken) naar Dinxperlo. Nu nog kiezen waar we koffie gaan drinken, Nederland of Duitsland? Dan is de keuze snel gemaakt, want waar hebben ze naast grote bakken koffie de beste keuze aan taartjes voor weinig? Enige nadeel is wel de vertaling; een stuk bienenstich werd in het nederlands al snel een spongebob genoemd, of is dat engels?? Maakt niet uit, hij zat in ieder geval wel lekker in de broek als extra zeem voor de resterende 70 km terug. Ja, het zitvlees moet nog wel wat gekweekt worden zo vroeg in het seizoen. Maar niet alleen voor mij was het een beste inspanning. Zo moest Frank zijn helmriempje in de pauze even inkorten. Blijkbaar had hij al zoveel energie verbrand, dat zijn onderkin spontaan was verdwenen, terwijl we tot dusver alleen nog maar wind mee hadden. De terugweg was zoedoende nog zwaarder met de schuine tegenwind. Gelukkig hadden we nog even een kleine tussenstop. Omdat er bij de bakkerij/koffiehuis maar 1 toilet was, moest er de terugweg namelijk nog een sanitaire stop worden ingelast. Aangezien dit voor een vrouw wat lastiger is in de vrije natuur, bood Bernd galant zijn armen als w.c. bril aan aan Jennienke, maar zij paste hier toch voor.
Na een rit van ruim 4 uur en 140 km kwamen we voldaan en gebruind door de zon weer terug in Rijssen. Gerwin, bedankt voor het vele gedraai en gekeer, ben er nog steeds duizelig van.

Gelezen: 133