Tourleiders : Peter Waenink en Edwin de Jong
Aantal leden : 6
Strava link

Na een fysiek zware vrijdag ging zaterdagochtend om 7.00 uur de wekker. De eerste bewegingen waren wat stroef, de bovenbenen protesteerden en het hoofd vroeg zich even af of dit wel zo’n goed idee was.
Maar het was zaterdag, en er stond een mooie rit op de planning. Het weer werkte mee: droog, licht bewolkt en nauwelijks wind. Ideale omstandigheden. Fietsen dus, de motivatie groeide bij elke kilometer richting het verzamelpunt.

Een rit naar de Posbank met de T2 stond op de planning, maar door een paar onverwachte aanmeldingen vanuit de T1 hadden we ineens zes man bij elkaar. Meer dan genoeg om met onze eigen groep te rijden – en dat bleek achteraf een uitstekende keuze.

Omdat niet iedereen topfit was, spraken we vooraf af om het rustig aan te doen. Geen koersgedrag, geen gesloop op kop. Gewoon samen rijden, genieten van de omgeving, de route beloofde immers genoeg uitdaging op zichzelf.

Via Steenderen en Doesburg reden we in een strak maar ontspannen tempo richting de Veluwe. Na zo’n 60 kilometer begonnen de benen echt te werken. De eerste klim was de Hulkesberg, een lange, geleidelijke loper die het klimmen op gang bracht. Daarna volgde de Zijpenberg, beklommen via de Snippendaalseweg – een mooie, lange klim.

Bovenop de Posbank wachtte de beloning: koffie bij het paviljoen. Wat mij betreft nog altijd de mooiste koffielocatie van de Posbank. Edwin Seppenwoolde had het perfect geregeld: dampende koffie, appelgebak en een mooi plekje.

Na de pauze begonnen we direct met de klim naar de Emmapiramide. Kort maar venijnig, zeker met een volle maag.
Daarna doken we via de Bovenallee de Beekhuizenseweg af – een prachtige, bochtige afdaling door het bos. Eerst smal, daarna breder, en met ruime bochten over strak asfalt.

Onderaan draaiden we om, en klommen via de Kluizenaarsweg en Bovenallee opnieuw omhoog – dit bleek uiteindelijk de laatste klim van de dag. Lang, gelijkmatig en toch zwaar genoeg om de benen goed op spanning te zetten na zo’n tocht. Iedereen reed op eigen tempo naar boven, zonder te forceren en klimgeit Jan Visser was ook nu weer als eerste boven. Onderweg kwamen we de T2  nog tegen die inmiddels waren gestart met het begin van deze lus.

Daarna volgde de afdaling van de Lange Juffer. De perfecte uitrol na het klimwerk, met de blik langzaam weer richting huis.
De terugweg naar Rijssen verliep vlot. Iedereen draaide zijn beurt. Ondanks vermoeide benen bleef de sfeer top – samen uit, samen thuis.
Aan het begin van de middag rolden we Rijssen weer binnen. 150 kilometer op de teller, de nodige hoogtemeters in de benen en een voldaan gevoel.
Een tocht met alles erop en eraan: mooie klimmen, afdalingen, sterk samenspel, goed gezelschap.

Op naar de volgende uitdaging op 7 juni, Theo de Rooij Classic!

Gelezen: 71