🟡 TCR on Tour 2025 – Een tocht om in te lijsten!
Aan alles komt een einde…
Een groter cliché bestaat niet. Niet te vervangen, nauwelijks te vermijden. En ja hoor, ook TOT 2026 is weer geschiedenis. TOT? Jazeker: TCR on Tour. Volgens ingewijden is deze afkorting een waardige opvolger van BITT (Binnenlandse Toertocht) en BUTT (Buitenlandse…). Zo zie je maar weer: TCR heeft niet alleen stevige benen, maar ook een rijke afkortingentraditie.
Maar goed, TOT 2026 dus. Een succes? Zekers weten.
De ingrediënten klopten: een messcherpe voorbereiding, schitterende routes, sterke benen én – niet onbelangrijk – zonnestralen in overvloed. Voeg daar 28 enthousiaste TCR-ers aan toe (24 mannen, 4 vrouwen), en je hebt twee dagen om je fietsbanden bij af te likken.
Dag 1: Van Rijssen naar Soest – met stroopwafelwip
Vrijdagochtend, 08:30. Vertrek bij de manege.
10 kilometer onderweg – pal onder de TV-toren van Markelo – eerste oponthoud: stroopwafelronde. Doel? De toon zetten. En die was zoet.
Koffie na 50 kilometer in Hoog Keppel, geserveerd door clubvriendin Ina Nooteboom en zoon Bart. Appelgebak? Uiteraard zelfgemaakt. De locatie? Een grasveld met speeltoestellen. Waar menig lid al wiebelend op de wip-wap z’n koffie probeerde te balanceren. Gewichtsschattingen vlogen over en weer.
De zon deed z’n best, de wind was lekker eigenwijs – pal tegen.
Overvaren bij de Neder-Rijn in twee ploegen, daarna: hamburgertime! Staand eten was een must, want horizontaal kreeg je dat broodje niet meer weg.
De Utrechtse Heuvelrug diende zich aan. Voorzitter Wim, de routeknutselaar van dienst, besloot dat deze tiende editie wel wat gravel kon gebruiken. Terwijl hij vrolijk als tweede over het grind peddelde, hing ondergetekende (nummer 28) met samengeknepen billen, de gaatjes dichtrijdend, in het achterveld. Bart Scholten to the rescue!
Tegemoetkomend wandelpubliek was niet altijd even begripvol. Eén dame uit de grijze golf slingerde een reeks verwensingen die zelfs een doorgewinterde crimineel rode oren zou bezorgen – iedereen bleef overeind.
500 meter voor de StayOkay in Soest werd halt gehouden. Tijd voor: kaas, worst, bier, fris. Want een lege maag is een dure eter. Daarna in colonne naar het onderkomen. Kamers met stapelbedden, het oude jeugherberggevoel was acuut. Even afspoelen onder gemalen water, en daarna: pasta, soep, salade en een toetje zoeter dan zoet, maar heerlijk van smaak.
De Soesterduinen werden door sommigen bewandeld, anderen hielden de benen omhoog. De avond? Spijkerslaan, muziekbingo, wijnende dames en schuimende barmannen. Verhalen, herinneringen en oude koeien vlogen over tafel. Om 23:30 kwam het sein: bedtijd. Dag 1 zat erop. Een mooie dag die je inlijst, of opschrijft. Zoals dit.
Dag 2: Windje mee, vlaai erbij en eindsprint van Henriette
De zaterdag begon met regen in de lucht, maar zoals een wijs mens ooit zei:
“Vaak bin ie te bange.”
De terugtocht liep noordelijk langs de A1. En de wind? Die blies ons richting Rijssen. De 130 kilometers vlogen voorbij. Ondergetekende hoopte op minder bospaadjes, maar route-Wim had nog wat verrassingen in petto.
Humor is met ons, aan de Knapzaksteeg (geen idee meer waar dat was), horen we het bekende ¨Lek, lek, lek¨, of de blaasspanning werd ingegeven door de naam van de steeg laat zich raden.
Rond 10:30 een stop met grote vlaaipunten, waar de levenskwaliteit plots met 3 sterren steeg. Later, bij Elspeet, weer Ina en Bart – deze keer met een broodje ei van Michelin-klasse. Winegums in de zakken, brug bij Deventer over, en door.
Eindsprint bij bordje Rijssen?
Dat was voor Henriette, die met een machtige demarrage de eeuwige roem greep. Hulde!
In de tuin van Wim werd nog nagenoten. Joke kreeg tot haar verrassing bloemen voor 10 jaar inzet voor TCR on Tour. En Joke? Die had zelf ook een bos geregeld, voor Ina, voor haar goede zorgen onderweg.
Tot slot… of toch niet?
Een prachtige tocht, perfect georganiseerd.
En zoals gezegd: aan alles komt een einde.
Maar: wie gaat Joke opvolgen?
De naam Ria wordt gefluisterd. Marieke ook. En zoals men bij TCR weet: niet gevraagd is altijd nee…
TOT 2027? We kunnen niet wachten.
Geef een reactie