Van: Robert Baan
Vanmorgen om 6,45 uur kon het inladen van de fietsen beginnen. Iedereen was keurig op tijd en onze hoofdtoerleider noteerde nauwkeurig of iedereen er was, die zich had opgegeven. De auto indeling was inmiddels bij iedereen bekend, dit werkte dan ook prima. Voor 7 uur reden we al weg. En rond 8 uur waren we op de plek van bestemming. We konden niet allemaal op dezelfde parkeerplaats de auto of bus kwijt. Dit is wel erg lastig, omdat sommigen hun spullen in een andere auto hadden.
Na het inschrijven en bidon bemachtigd te hebben gingen we op pad. Onze toerleider Henk van P had besloten om de P1 en P2 samen te voegen. Na slechts 3 km buiten de plaats begon de eerste klim 8 %. Wel erg lastig, nog lang niet warm en dan al klimmen. Maar bovenaan waren we zeker op temparatuur. Na 10 km kregen we de steilste helling al voor de kiezen, maar liefst 25%. Zo deze hadden we dan in ieder geval al weer gehad. Vrolijk fietsten we weer verder op weg na de volgende klim.10% 14% 8% enz. Na ongeveer 47 km kregen we de eerste stop. De koffie en het gebak smaakten heerlijk. Na het vullen van de bidons gingen we weer verder. De beklimmingen volgden elkaar in snel tempo. Tussendoor natuurlijk heerlijke afdalingen. Langzaam maar zeker kwamen we in de buurt van het bekende zwembad.
Met een gemiddelde van 10% helling klimmen we langzaam naar boven. Aan de rechterkant zien wij het zwembad, sommigen kijken triomfantelijk achter zich en denken als eerste of bijna eerste boven te zijn. Helaas voor hen, na een kort vlak stuk ongeveer 150 m klimmen we nu met 18% verder naar boven. Het wordt nu wel echt stil, zelfs Gardus stopt met praten
(heerlijk rustig). Als ik probeer naast hem te komen fietsen, snuit hij gauw zijn neus. Bovenaan is de volgende stop. Hier eten we echte hollandse krentenbollen, bananen en drinken wat sportdrank. Gardus was het middelpunt van de groep en leidde dan ook het gesprek. Hij vroeg aan iedereen, “waar bleven jullie toch”. Behalve aan degenen die eerder dan hem boven waren. Richting de bekende TV- toren vervolgden we onze route. Na de splitsing van de 100 km route, namen we afscheid van Louis en Jan van den Noort. Gardus wenste ze persoonlijk, een goede reis toe en heel veel plezier. (echt een sociaal man) Veel onregelmatige klimmetjes en afdelingen kwamen we nu tegen. Van de afsplitsing naar de route van 160 km maakte niemand gebruik. Ook niet voor een enkele, dit na lang en vriendelijk aandringen. De derde post kwam al weer in zicht. Na wat eten en drinken weer op weg voor de laatste kilometers. Alle routes voegden zich nu samen. De klim bij Tecklenburg komt al snel in zicht. Na een aantal korte en gemene klimmetjes naderden we al snel het eindpunt. De lucht was al lang donker, maar nu werd het wel echt donker. We werden deels verrast met een pittige regen en hagelbui, met harde windstoten. Nat, moe, maar zeker voldaan kwamen we bij de finish aan. Dit met 135 km op de teller. Op weg na de bus, zag Maurice Goossen (nieuw lid) een rood wit paaltje over het hoofd. Deze raakte hij volledig, de fiets bleef beschadigd achter, waarnaar hij zelf ernstige en pijnlijke schade opliep. De pijn was hevig, maar hij liet zich niet kennen. Na het omkleden reden we richting huis. Rond 16 uur reden we Rijssen weer binnen.
Henk Goorman, bedankt en Maurice veel sterkte toegewenst!!!
Voor de foto’s zie o.a.:
http://www.victorvelt.nl/ pagina 1, 4, 5, en 15.
http://www.oypo.nl/pixxer.asp?id=F799B5C3F9E24414 pagina 6, 7, 9 en 12.
Je reed voor mij en zag je op dat paaltje knappen en toen er wijdbeens bovenop mijn haren vlogen gelijk uit de scheiding,ik dacht zelfs het plassen zal hem voorlopig niet makkelijk afgaan,maar daar weet zijn moeder waarschijnlijk ook wel iets op.maurice jongen ik ben blij dat het allemaal meevalt,want het had ook zeer ongelukkig uit kunnen vallen,wij zien je weer op de fiets,gr wim jansen
Ik heb zeer genoten van mijn eerste grote tocht met de tourclub! Lekker klimmen in een prachtige omgeving, tijdens een goed georganiseerde tocht. Wel jammer van het paaltje dat ik na aankomst over het hoofd zag. Een glip van 2cm in mijn ”zaakje” en zere lies was het gevolg. Met een moeder als doktersassistent en zelf aardig wat ervaring met ongevalletjes was een bezoekje aan de dokter niet nodig, en waren een aantal zwaluwstaartjes voldoende. Het loopt nog wel wat moeilijk, maar ik ben er zeker snel bovenop! Dinsdag zal mijn fiets nog niet gerepareerd zijn, ik moet dit eerst met de verzekering regelen. Ik hoop er zo snel mogelijk weer bij te zijn. Iedereen bedankt voor de bezorgdheid (met name de mensen waarbij ik in de bus zat) rondom mijn wat ongelukkige valpartij, en voor de voor mij alsnog zeer geslaagde dag!
dat je eerste lange tocht met de tourclub zo moest eindigen
maurice sterkte
Henk bedankt! Was een mooie tocht!!
Gardus is een bijzonder kind en dat is het! (Of was dat Dik Trom?)
Heb uit betrouwbare bron vernomen dat het ook mogelijk is om een (zwaluw)staart aan de voorkant te hebben! Maurice sterkte ermee! Hoop dat je snel weer op et zadel kan zitten en de schade aan je gloednieuwe fiets meevalt!!