Datum: 03-12-2016
Auteur: Gardus D.
Toerleider(s): Wim N.
Groep: P2
Strava link: https://www.strava.com/activities/792139554
Aantal KM: 70
Aantal leden: 10
Verslag: Een dun laagje ijs op de vijver en het is iets mistig, te zien van uit de keuken.
Na de bandenspanning controle en de demping van de voorvork minderen is het aantrappen.
Samen met Jan vd N. naar de sporthal, onderweg verteld hij dat hij afgelopen week vier training sessies gehad. Waar haal je de tijd vandaan?
Voor vertrek vraagt Wim nog snel onopvallend aan me wat ik er van vindt als we naar de Lemelerberg gaan, mij best mooi zelfs maar vorige week vroeg je mij niets!
Langs de Oosterhof, en bij Waypoint onderuit op de paden en paadjes langs de Regge.
Best frisjes wordt er gezegd. De route en het weer doen mooi met onze hobby mee!
Stil genieten, juist nu het entertainment-team niet op sterkte is.
Robert B. is schreeuwend afwezig, we doen hopeloos ons best elkaar aan het lachen te maken.
Het tempo is gemoedelijk, en we gaan de Regge verlaten na Hancate. En via Grefeldijk naar Lemele.
Na al het vlakke lonkt de berg met haar klimmetjes en paden met boomwortels en niet te vergeten de koffie bij de Lemeler Esch.
Gezelligheid en dikke verhalen. Goedkope kettingen die langer meekunnen dan duurdere.
Ervaringen en vooral meningen worden met serieuze gezichten verteld.
We hijsen ons weer op de zadels en maken nu duidelijk meer vaart dan voor de koffie, alsof we de lange-tafel
praat kracht bij moeten zetten. Regelmatig crossen er twee groepjes. Persoonlijk vecht ik achterin mee.
Toch mooi daar, misschien ook wel omdat we er weinig komen. En het als een uitstapje zien.
Via landbouwwegen verlaten we de berg.
Rechte wegen met zwaar lopend oppervlak waar een hoge hardslag niet te voorkomen is als je er bij wil horen.
Af en toe haalt Wimke de snelheid eruit om de spartelaars er bij te halen. Dank hier voor! Ook namens..
Op de Hellendoornseberg volgen we de bekende route, het Ravijn en Dalzicht mooi maar zeer pittig.
Voorin zijn ze niet moe te krijgen lijkt wel.
Het is een beetje de gewoonte geworden dat juist ik als eerste het wortelpad af mag jakkeren.
Als het goed koud is en de V te hoog, krijg je er vanzelf (vreugde) tranen van. 😉
Daarna is het aftasten hoe en wat we nog kunnen, bv de Lichtenbergerdijk.
Jammer dat afsprinten niet meer mag, tja dan maar gewoon flink door halen.
Wim en de rest het was echt leuk. Aju!
[/one_whole]
Geef een reactie