[one_whole boxed=”true”]

Van: Gerrit Wessels

Toerleider: Eric Harbers

Aantal leden: 8

 

Tja, je klimt je bunkertje uit, je zoekt de zooi bij elkaar, je neemt een bak kwark en sleurt de hond naar buiten. Kyra weet inmiddels dat wanneer het baasje in een idioot uitziend blauw-geel uniform op burgerschoenen de deur uit gaat, het uitlaten niet direct een feest is, maar beperkt is tot een rondje Medisch Centrum, waarbij spelen laag op prio lijst sttaat. Ik verdenk haar dat ze expres niet wil schijten, de zaak ophoudt en mij bewust irriteert door aan elke boom,  uitgebreid te snuffelen. Afijn, ik parkeer haar weer in de bench en zie dat het buiten grijs ziet. De fiets staat beneden, nog wat druk in de bandjes, de buitendeur open. Nee !!, het klettert met bakken uit de lucht. Ik hoor in mijn geheugen een oude marinier roepen: ¨Manne, teleurstelling is emotie, uitschakelen, omgaan met weerstand !!!¨ Toch vind ik het maar niks, die nattigheid. Op het moment dat ik de GSM uit mijn achterzak frommel, hoor ik kettingen en banden over het asfalt, in een glimp zie ik Gerwin en Robert, diep gebogen over het stuur  worstelend, in regenjasjes, de regen trotseren. Tja, als die bouwvakkers het droog vinden, wie ben ik ? Ik bedenk voor mezelf een uitvlucht en bel vriend Berend om als het droog is een tochtje te maken, tot mijn grote verbazing, staat hij al bij de Sporthal in een verdacht blij humeur, hier moet ik het mijne van weten.

Getverderrie, dus geen ontsnapping meer mogelijk,  Nu is mijn regenjas, tijdens het voorrijden van de GPS Marathon, verloren gegaan in de bramenstruiken, onze hoofdtoerleider had deze bij het uitzetten in Basecamp over het hoofd gezien. Later wist Henk van P.  mij te vertellen, dat hij dezelfde ervaring had, ik citeer hem letterlijk, ¨en als een geslacht varken¨ uit de bramenstruiken tevoorschijn was gekomen.

Ik pak in de gauwigheid  een Excelsior¨31 regenjasje van de kapstok en zie even later bij de Sporthal 21 man (en Joke) staan. Na enig wachten op betere tijden vertrekken we om 0815 richting Teuge.

Erik Harbers is de inval toerleider. Dat doet hij prima, lekker snel doordraaien en een mooie tocht, met een hoog toergehalte, hier en daar een gravelpaadje, smalle fietspaden door de weilanden en inderdaad we komen op plekken waar de bevrijding aanstaande is, hier heeft de tijd stil gestaan, onze oosterburen zijn echter in geen velden of wegen meer te zien.

Na bijna 70 km komen we in het plaatsje Vecht, we attenderen Eric op een pittoresk cafeetje, als alternatief voor het koffieadres op het vliegveld. Eric is een flexibele toerleider, even later zitten we achter een vers gebakken kop koffie of het equivalent de chococmel. We nemen een uitgebreide koffiestop, dit omdat we al bepaald hebben de terugreis in te korten en de terugtocht opnieuw via Deventer en niet van Zutphen af te ronden.  Het koffiedrinken heeft een hoog ¨Andere Tijden Sport¨ gehalte. Gerrit Tijhof en Dick Markvoort verhalen uit de oude doos. Vertellen over de jaren dat het heel normaal was om op zaterdag tochten van 200 km te maken. ¨Even een visje halen in Urk¨ Tegenwoordig is dat ondenkbaar, de meesten willen toch wel rond het middaguur weer op de keuken zijn. De man-vrouw relatie speelt hierin blijkbaar een rol. ¨Det krieg ie  thoes nit mear vuur mekoar¨

Gerrit Tijhof loodst ons naar Rijssen. Op kop rijdend zie ik Han en Willard voorbij stuiven. Han probeert Willard af te zetten om de sprint te winnen. P1 rijder Eric pareert deze ontsnapping moeiteloos en even verder op zie ik Han en Willard het hoofd buigen.

Na 105 km wordt de fiets afgespoeld en zie ik hond Kyra verwachtingsvol kijken, alsof ze nog ergens recht op heeft, ik voel me schuldig en het is inmiddels droog. We lopen richting het bos, en ja hoor, binnen 200 meter heeft ze de bruine in het hondentoilet gedeponeerd, en loopt met de kop omhoog, mij geen blik waardig gunnend, heupwiegend en arrogant verder, zoals dames dat kunnen.

[/one_whole]
Gelezen: 60