Posbank – P2

Van: Bernd ter Avest

Ronny had het al weken geleden aangekondigd hij had een prachtige tocht richting Posbank en het zouden 140 super mooie kilometers worden.

De zon schijnt al mooi wanneer ik wakker word en ik heb er zin in. Ik doe even een berichtje naar Klomp of hij het vandaag droog houdt.
Er volgt een snelle reactie dat ik de 2e ben die dat vraagt omdat Gerrit het er gisteravond ook al over had. Ik kom tot de conclusie dat het droog blijft en neem het jasje wel mee voor het geval dat.  Ben mooi op tijd bij de sporthal en er staan hier al meer zonaanbidders te wachten.
We vertrekken via Markelo Laren Almen en Wichmond met gecontroleerde snelheid en 1 lekke band van Gerrit Tijhof naar Doesburg en dan bij De Steeg de Posbank op. Dit alles na een bak wind en toch wat water. Een ieder gaat op eigen gelegenheid en snelheid naar boven en gaan dan allen aan de koffie bij het paviljoen.
O ja was bijna vergeten dat er een paar gastrijders waren Paul en John van de P1. Zij zouden ons met verhoogde snelheid naar huis rijden en daarbij veel kopwerk doen,dachten we, want dat doen de sterkeren onder ons.
Dit kopwerk namen ze pas serieus  toen we de Posbank op reden want ze gingen er als hazen vandoor (hoezo bewijsdrang alleen bij de P2 ?) dit werd dan door enkele anderen dankbaar als richtpunt gebruikt en voorbij gereden.
Na de koffie de lange Juffer af en lekker met de wind in de rug naar Rijssen totdat dicht bij Loenen onze Willard problemen met het tempo kreeg.
Hij hield het niet meer bij en na wat navraag lag het aan de fiets, een haperende  body waardoor hij niet meer vooruit  te branden was. Na kort beraad bleven Ronny en ik bij hem om hem door deze moeilijke omstandigheden te helpen. Naar  Loenen duwen en vanaf daar naar huis rijden met Ronny’s ouders. We namen afscheid van de anderen en duwen maar, na een kleine kilometer begon hij ineens weer mee te trappen en besluiten we om het er op te gokken dat we fietsend thuis komen.
Met 38 tot 40 in het uur gassen naar het pontje dat Erik Dommerholt zou regelen met in ons achterhoofd dat we mischien de anderen konden inhalen. Dit lukte nog ook omdat Dick Makvoort de helpende had toestak door zijn Garmin te verliezen en er een amber alert uitgezonden moest worden.
Na met 5 man gezocht te hebben had Dick zijn fiets er bijna bovenop staan en kon het verder. Onderweg zij hij dat hij het veiligheids touwtje er niet om had gedaan, ik verdenk hem er van dat hij bij een Strava punt zijn Garmin hard naar voren gooide om een snellere tijd te hebben?
Hierna waren de problemen voorbij en konden we naar huis waar we nog mooi droog aankwamen.