Auteur: Omar Oumnad
Toerleider(s): André Averink
Groep: T1&2
Aantal KM: 110
Aantal leden: 14

Twee weken geleden was voor mijzelf de eerste ‘after lockdown’ rit met TCR en het viel me eigenlijk reuze mee. Ik stond dan ook te trappelen om weer gezellig mee te gaan op de wederom vlakke rit naar Buurse onder de bezielende leiding van Wim Nooteboom. Het eerste weekend van september betekent normaal gesproken een rondje Limburg. In 2020 wordt er echter weinig normaal gesproken en dus is Buurse het alternatief. De wekker gaat om 07:00 uur en ik heb nog wat app-contact met Roelof over de buien. Vanaf 08:00 uur is het droog en we moedigen elkaar aan om maar gewoon te gaan. Roelof: “Gewoon een beetje van dat roze spul op de ketting!” We gebruiken allebei één of ander keramisch smeermiddeltje. De groene variant ruikt naar appeltjes en is voor droge omstandigheden en de roze variant ruikt naar frambozen en is voor natte omstandigheden. Groen zat er al op dus voor de zekerheid heb ik er maar wat roze overheen gegoten.

Aangekomen bij de manage is het zo goed als droog. De T1 groep bestaat uit een man of vijf dus we besluiten aan te sluiten bij de T2 onder leiding van André Averink. André heeft een serieuzer alternatief bedacht voor het rondje Limburg door alle klimmetjes in de omgeving op te zoeken. Eenmaal vertrokken begon het weer een beetje te regenen. Na de Apenberg een lekke band… het begint ook serieus te regenen en we verstoppen ons onder een dikke eik. Er worden nog een aantal weer-apps geraadpleegd en het wordt droog over 5 á 55 minuten. Een ruim begrip. De band is snel gewisseld en we fietsen via Markelo richting Holten. Omdat we toch wel doorweekt zijn halfweg Holten besluiten een aantal mannen weer rechtsaf te slaan richting Rijssen. Voor ons is wel blauwe lucht zichtbaar dus met de zotte 11 rijden we dapper door. Net voor de Motieweg kom ik op kop te zitten en ik merk meteen dat de benen van twee weken geleden geen klimbenen waren. Lekker bij neerleggen en op naar de koffie! Na de Holterberg, Hellendoornse berg en de Luttenberg drinken we koffie aan de voet van de Lemelerberg.

De waard ontving ons op het terras en vroeg ons vriendelijk de fietsen niet op het terras te stallen. Het beukenhaagje was hem minder dierbaar want daar mochten de fietsen gewoon in, tegen, op of onder gestald worden. We bestelden koffie en warme chocolademelk en probeerden onze sokken nog enigszins te drogen. De kastelein stak zijn vinger in de lucht er riep trots: “Ik heb hele lekkere appeltaart!” Het klonk overtuigend dus ik bestelde een stuk. Het bleek helaas toch weer een stuk diepvriesgebak te zijn dat ook nog eens half bevroren was. Volgende keer beter. De koffie was daarentegen wel erg lekker! Na het tweede bakkie beklimmen we vrij snel de Lemelerberg. Ik zat wederom op kop en concludeerde dat ik ook na de koffie nog geen klimbenen had. Ze vlogen me aan alle kanten voorbij. Op de terugweg pakken we nog even de Sanatoriumlaan mee, nogmaals de Hellendoornse berg en vanaf Haarle beklimmen we de Koningsbelt/Sprengenberg om vervolgens af te dalen richting Riessen. Op de Lichtenbergendijk voel ik de kramp vanuit mijn tenen opkomen  en heb ik moeite om het wiel te houden. Ondertussen klopt André me rustig op mijn schouder en vraagt… “Schrijf jij nog even een toerverslagje?” Tuurlijk schrijf ik een toerverslagje! Dus bij deze het wegens ‘herstel’werkzaamheden uitgestelde toerverslagje van Limburgs mooiste (omdat het dit jaar gewoon in Twente/Salland plaatsvond)! Bedankt allemaal en tot een volgende keer.

Gelezen: 109