Woensdagmiddagrondje 18 april.
Op de vraag van Gerrit Tijhof of wil fungeren als toerleider, kan ik natuurlijk geen “Nee” verkopen. Sinds ik de diepe zieleroerselen van mijn Garmin heb weten te doorgronden, is het navigeren een fluitje van een cent. Hoewel ook deze middag de Garmin mij nog wel even op de plaats zette, niet alle GPS geheimen zijn blijkbaar prijs gegeven.
We vertrokken met een groep van 10, mijn ideale samenstelling. Het Rondje Albergen heb ik vorig jaar al eens gefietst. Dus snel voor het vertrek de route geladen. Mijn voorkeur ligt eigenlijk in de Achterhoek, maar voor de verandering een keer tussen Almelo en Borne door, om Albergen heen en dan weer op weg naar huis.
Zelf ben ik wel een voorstander van een bak koffie onderweg, maar blijkbaar is dit geen standaard gewoonte. Neem voor de zekerheid wel een paar euro mee, want een verleidelijk koffieadres op een mooie zonnige middag zal ik niet altijd links laten liggen.
Op weg naar Almelo voelen we de eerste regendruppels, zelf hou ik er wel van, beetje afzien onder de elementen van wind en water, als het maar niet al te koud is, de 4 dunne laagjes houden me wel warm. De voeten hou ik warm door uit de mand van mijn ega een paar panty-sokjes te lenen, daar een dunne sok overheen en met overschoenen blijven de voeten op temperatuur. De panty-sokjes voorkomen ook dat de bezwete voeten gaan plakken. Verder draag ik graag zo’n halsdoekje, dit voorkomt dat de koude wind al te veel invloed krijgt op mijn luchtpijp.
We raken van de drup in de regen, ik besluit om een boerenerf op te rijden om even te gaan schuilen onder een overkapping, wel even toestemming gevraagd aan de dienstdoende boerin, ze begrijpt de bedoeling zonder dat we een woord wisselen.
De regen stopt, we gaan verder, zo nu en dan komt zelfs het zonnetje door, buien met opklaring, Frans Heering houdt het ook voor gezien en draait terug naar Enter, in Bornerbroek schuilen we onder een carport van een stel 2-verdieners, niemand thuis. Na Azelo stop ik de Garmin route. Door het waypoint “Thuis” te laden, navigeren we rechtstreeks naar Rijssen.
Op de terugweg laat Rudy Weghorst zijn benen spreken, tot 2 maal klopt hij “good old” Johan Braamhaar op het viaduct, hoe diep Johan ook onder de wind gaat zitten, hij wordt er door Rudy opgelegd. Natuurlijk, Johan wordt dit jaar 70 jaar, maar als je altijd flink doet, dan moet je niet piepen over je leeftijd. Johan is trouwens goed herstelt na de val vanaf het krat bier in zijn schuurtje.
Vlak voor Enter begint het wat harder te regenen, we draaien snel door. Johan wijst ons de weg door het centrum van Enter en na enig zoeken zien we in de verte de skyline van Rijssen. Mijn plaatsgenoten spreken, rustig pendelend, hun bewondering uit voor Joke, “ne toa dame”, 2 keals haakten direct na vertrek af vanwege de nattigheid, maar onze Joke niet.
De 67 natte en winderige kilometers zijn beste kilometers geweest.
mvg
Gerrit Wessels
Geef een reactie