Auteur: Erik Borghuis
Toerleider(s): Wim Nooteboom
Groep: T1 t/m T5
Strava link:
Aantal KM: 280
Aantal leden: 15

Verslag: TCR on Tour – Rijssen – Riesenbeck Birgte – Enter
Deelnemers: Bart Scholten, Jan van den Noort (BontnJan), Henk Borghuis, Erik Dommerholt, Johan Gerritsen, Henk Goorman, Berend Schreurs, de broeders Gerard en Gerrit Brinkman, Gerrit Tijhof, Annelies Voortman, Wim Nooteboom, Frank en Brigitte Pots en ondergetekende Erik Borghuis.
Ondersteuning: Ina Nooteboom en Joke Knobbe.
De aanloop van het jaarlijkse TCR on Tour verliep niet geheel vlekkeloos. Joke Knobbe kreeg last van een hernia en haar wederhelft met een hartinfarct. Dus werd Ina van Wim toegevoegd aan het ondersteuningsteam.
De rit was vooraf voorgereden door Wim en zijn zoon Bart. Bart had de avond daarvoor nen soeren awoand ehad. Hij had een paar biertjes gehad en was niet helemaal fris aan de start. Het werd voor Bart een wijze les om voor een ritje van 150km niet al te veel te drinken.
Dit waren de beschouwingen vooraf.
Dag 1 – Rijssen – Riesenbeck Birgte – 158km – hoogtemeters 588
De vrijdag was de afspraak om rond kwart over 8 te verzamelen bij de sporthal en half 9 was het vertrek gepland. Echter alle deelnemers kregen een appje dat het vertrek werd met een half uur werd uitgesteld. De regen zou toch iets later uit het oosten van het land vertrekken. Rond kwart voor 9 is het droog, maar goed de voorspelling is dat wij het vandaag niet helemaal droog zou houden. Het is niet koud, maar de arm-en beenstukken zijn geen overbodige luxe. Omdat menigeen de laatste weken kennis gemaakt heeft met de eikenprocessierups is er toch enige vrees, dat wij er weer last van gaan krijgen. We zien vooral aan de zonnekant de builen met samengeschoolde rupsen aan de eikenbomen links en rechts van de weg. Het blijkt achteraf erg mee te vallen.
We vertrekken richting Markelo en gaan via Elsen, ambt Elsen, langs en over het Twente kanaal. We merken dat de wegen rond de nieuwe Twente route en extra beroep op onze oriëntering. We rijden niet tussen Enschede en Buurse richting de Duitse grens. Via een onverhard stuk achter het Witte Veen passeren we de grens. In het plaatsje Altstätte noteren we de eerste lekke band. Gerrit Tijhof hijst zich van de fiets. Gerrit geeft als geruststellende toevoeging dat wij ons geen zorgen hoeven te maken. De dames staan ons verderop op te wachten, echter we gaan in het eerstvolgende gehucht koffie gedronken bij de Heilige Kreuz Kappele. Er zijn een aantal bankjes aanwezig. De koffie met appelgebak geniet gretig aftrek. Voor een aantal is er zelfs een tweede ronde gebak. Kearl kearl wat vervelend. De sfeer is lekker ontspannen. We vervolgen de reis en de voorspelde enige beklimming van de dag doemt aan de horizon (Schöppinger Berg 150 meter boven NAP) Er wordt afgesproken dat er boven bij de uitkijktoren gewacht zou worden. Het weer is erg wisselvalig. Als de zon schijnt en de wind staat meestal in de rug is het aangenaam fietsen. Echter de donkere wolken met buien zijn nooit ver af. We bereiken het dorp Greven en daar is bakkerij met lunchroom (Kiepenkerl Bäckerei), waar we koffie drinken. We sfeer is goed en genieten van de warmte binnen en zien dat het buiten pijpenstelen regent. Het is weer droog als we onze reis vervolgen. Op zo’n 10 km van het eindpunt krijgen we te maken met een tweede lekke band. Voor diversen is het ook een plek om de blaas te liggen. Een bord met Vorsicht Eichenprozessionsspinner geeft aan, dat ze er hier over de grens ook last van hebben. Inmiddels is het gaat regenen en hebben diversen hun regenplunje uit hun achterzak gehaald. Een diversiteit aan kleuren verschijnt en wordt het een mooie bonte optocht. Als wij bij het kanaal Ems-Dortmund rijden doemen een aantal tipi tenten op. Daar slapen we vannacht. We komen aan op ons slaapadres Hof Gehring. Ina en Joke staan ons op te wachten en geven aan, dat de accommodatie overdekt is. Binnen staan een viertal tipi tenten opgesteld en de ruimte is aan ons toebeeld. Een fantastische en unieke plek om te overnachten. Het adres is afkomstig van T5, die hier al drie keer overnacht heeft. We pakken onze koffer en we willen graag douchen. Af en toe valt de stroom uit, waardoor een groot aantal van ons gedwongen is een koude douche te nemen. Maar goed warme kleren en de getapte Weizen compenseren ons leed.  Het eten wat ons rond zevenen wordt opgediend smaakt fantastisch. De Rijssense spreuk doet opgeld; het maakt ni oet at lekker is, at mear völle is en det wast. Velen gaan een tweede ronde tot er nauwelijks een gaatje voor een toetje over is, dat daarna geserveerd wordt.  We wandelen langs het kanaal en hier en daar gevolgd door een opluchtende scheet. Gewoon fijn, dat deze valse lucht gewoon de vrijheid tegemoet kan treden. Wim Nooteboom is soms gewoon een ondeugend kind. Hij pakt een lange stroohalm en kietelt daarmee een aantal voorgangers. Wim beter ondeugend, dan dat je niet deugd. We drinken er nog één en dan is het voor de uitbater voorbij. We mogen naar de overkant, waar wij door Johan Gerritsen uitgenodigd worden om mee te doen aan een PubQuiz. Een leuke activiteit om even onze hersens te kraken. Gerrit Tijhof nuttigt zijn speciaal voor hem gereserveerde medicijnen. Hij houdt de fles dicht bij hem in de buurt, opdat niemand hem zijn pleziertje kan afpakken. Rond twaalf uur wil BoontnJan naar bed. De rest vind dat ook een goed idee. We gaan de nacht in. De nacht wordt alleen verstoord door enige regelmatige nachtplassers, snurkers en schetenlaters.
Dag 2 Riesenbeck Birgte – Enter – 122 km. – hoogtemeters 444
Ik word met een schrik wakker, want Henk Goorman maakt mij wakker. Hij zegt iedereen dat iedereen al wakker is. Was echter in een diepe slaap en wordt dus groggy wakker. Binnen 21 minuten wordt ik bij het ontbijt verwacht en ga in die tijd wassen, scheren, toiletteren, omkleden en spullen pakken. Het ontbijt voorziet ons ruimschoots van lekkere knapperige duitse broodjes, koffie, thee, jus. Zelfs als de enorme mand met broodjes geleegd is, wordt deze voorzien van nieuwe. We rekenen onze drankjes af, poetsen onze tanden, pakken de spullen en preparen onze fietsen. Met een laatste gezamenlijke foto nemen wij afscheid van Hof Gehrling en vangen onze terugreis aan. Die volgt eerst over de flanken van het Teutoburger Wald. Er wordt gefluisterd dat wij langs die vermaledijde weg langs het zwembad gaan. Het gerucht blijkt niet waar te zijn. We vervolgen onze weg aan de ander kant van het kanaal, waar het relatief vlak is. Nog geen uur heeft een aantal deelnemers een iets te volle blaas. We rijden door Neuenkirchen en passeren een heuveltje. Wind op kop en vals plat tot 81 meter boven NAP. Ik kom samen met Gerrit Tijhof op kop en zetten de afdaling in. Wim waarschuwt dat het fietspad scherp naar links gaat. We rijden voorzichtig, echter bij de volgende bocht glijdt Gerrit Tijhof bijna onderuit. Door de schrik schiet ik zelf bijna de berm in. Het gaat gelukkig goed en bedenken dat een ongeluk in een klein hoekje zit. Bij de eerstvolgende bocht slaat het noodlot toch toe. Gerrit gaat onderuit en neemt Brigitte in zijn val mee. Gatdarriean. Dit is niet wat je wilt. Sterker nog, dit is het laatste wat je wilt. Gerrit blijkt door een leeglopende voorband onvoldoende grip te hebben en onbedoeld onderuit is gegaan. Een schrale trootst, echter de velg van Gerrit is onherstelbaar kapot. Gerrit heeft “straatexzeem” aan knieën, elleboog en een pijnlijke schouder aan zijn val over gehouden. Brigtte heeft ook enkele schaafplekken, echter ze kan haar reis vervolgen. Inmiddels heeft Wim contact gekregen met de vooruit gereden bezemwagen. Met enig herpakwerk wordt er ruimte gecreëerd voor een extra zitplek voor Gerrit. We constateren dat er geen ruimte is voor aanvullende slachtoffers, dus we zijn gewaarschuwd. Vooral omdat een plek om de fietsendrager geen prettig vooruitzicht is.
We vervolgen onze weg, rijden een keer verkeerd en ontwijken bij een kruising een naderende auto. Dat had anders kunnen aflopen. In het plaatsje Ohne aan de Vechte (het plaatsje Ohne wordt opgevolgd na het passeren van het plaatsje Saemen; een grappige samenloop van namen) wordt de koffie genuttigd. BootnJan denkt dat het elke dag Pasen is en neemt weer een ei. Voor een ieder lijkt het beter niet achter Jan te gaan fietsen. Na de koffie zetten wij koers richting Bad Bentheim, echter wij laten deze plaats en Gildhaus rechts liggen en gaan richting de Nederlandse grens. Bij een smokkelpad gaan wij over de Dinkel komen wij weer in het nijvere Twente aan. Het doet mij denken aan het volkslied van Twente. Er ligt tussen Regge en Dinkel een land. Ons schone en nijvere Twente. Het land van de arbeid het land der natuur. Het steeds onvolprezene Twente. Inmiddels weten wij dat de tweede tussenstop na de Tankenberg gepland staat. Nagenoeg op de Tankenberg rijdt Frank lek. Menigeen doet zijn of haar beenstukken uit en er is ruimte voor een plas. Bij het deels leegstaande Fletcher Hotel De Witte Zwaan hebben wij een tweede stop. De sfeer is onverminderd goed. Henk Borghuis kiest het zeker voor het onzekere en verwisselt zijn zachter wordende achterband. We laten ons van de Tankenberg afzakken en rijden met een frisse tegenwind via Wearsel, Soasel, langs Albergen richting Almelo. Via het Tusveld, Bornerbroek bereiken wij ons voorlopig eindstation Enter. Bij Joke krijgen we nog een broodje bal en een consumptie. We kijken terug op een gezellige fietstweedaagse, waarbij bijna alles goed verliep met een kleine smet op het gelukkig meevallende ongelukje. Het was gewoon fijn, fijn, fijn.

Erik Borghuis

Gelezen: 258