Auteur: Gardus Dannenberg
Toerleider(s): Ger-Wim
Groep: T2
Strava link: https://www.strava.com/activities/1434201280
Aantal KM: 75
Aantal leden: 5

Verslag: Zaterdagmorgen 8.50 uur  -6

Altijd als we bij de sporthal de hoek omdraaien met het zicht op de parkeerplaats, is toch onze nieuwsgierigheid wel naar het aantal deelnemers.
-6 Graden en weinig deelnemers is de conclusie. Maar in ruim 5 minuten stroomt het toch nog aardig vol.
T2 telt 5 man, we sluiten ons aan bij een restje T1 ers, ook 5 renners.
En dan niet de minste, waarschijnlijk kunnen we niet makkelijk meekomen maar zij kunnen ons wel even vlotjes naar Toontjes koffie slepen.
Sommige mensen gebruiken voor hun mountainbike een verwarmde stalling. Ook Wim verwend z’n machine op deze manier.
Als we goed en wel de track opdraaien begint zijn boddy onderkoeld te raken, ijskoud watervrees zeg maar. Doei Wim!!
Ter hoogte van de padvinders maken we onze eerste tussenstop.
Het zicht wordt beduidend minder.
De muts zakt mij over de ogen, kouwe vingers niet normaal.
Ik  krijg de helm niet eens los geklikt.
In een lekker tempo raggen we door naar de koffie, daar binnen zit ook Boddywim !! Niet opgeven dus, maar thuis in de sleuteldoos zitten graaien.
Het heuveltje in de Ericaweg nemen we zwijgend en voorover in ons stuur bijtend. De T- eeners staand op hun pedalen stoempen ons lachend voorbij. Dan komt het moment dat we de jongens van de T1 uitzwaaien, vorige week hebben wij daar de T3 alle geluk gewenst.
Tot straks roept iemand van ons nog. Stoer natuulk!!
Met wisselende kopmannen slingeren we ons over de stuivende paden.Wim en Gerwin passen hun krachten aan ons (Erik, Jan en ik zelf) aan.
De zon komt erbij, mooi gezicht zo. In de verte de T1, achter ons stofwolken. Jan is ook vandaag hekkensluiter, en zeker niet om dat hij de zwakste is. Issie zo gewend en kan zo naar eigen zeggen; mooi de gaten dicht rijden.  Maar keal wat hej ne smeergen poestert.
De hard bevroren zandpaden met sporen in de lengte maken ons soms bang.
Grappig en verassend was de aankomst op de Sanatoriumpokkel, daar stonden de T-eeners nog te luchthappen.
Natuurlijk rijden we kneisterhard, maar dit!!
Het doet ons ego goed, te goed zeg maar. Want ze rijden ons even later compleet zoek. Nou ja, we willen gewoon niet zo hard. En ook nog wat zien en genieten van waarschijnlijk ons laatste MTB ritje dit seizoen.
Ook op de Lichtenbergdijk word er gewoon ´door gedraaid.´
Gerwin rijd op een demo van Baan, met één kettingblad voor. Misschien kan hij straks niet eens sprinten, is een illusie. Er staat nog een flinke wind, en dat is nou net iets voor Wim en Gerwin.
Aanpikken is al een prestatie.
Vrienden het was weer een geweldig MTB seizoen, altijd weer iets om naar uit te zien of terug te genieten!!
Ieder een mooi zomer-seizoen op de weg of tóch op de noppenbanden toegewenst!

Groeten, Gardus

Gelezen: 206