23/7 – T2 – Rondje Lonneker (door de ogen van een echte Hagenees)

Auteur: Sean van der Plas
Toerleider(s): René Lammertink
Groep: T2
Strava link: strava.app.link/kjNSQNaOUrb
Aantal KM: 103
Aantal leden: 10

Vandaag was het tijd voor het inluiden van de zomervakantie.
Traditie getrouw gebeurde dit in de vorm van een ronde over ’t oale grond, ontstaan na overleg tussen onze tourleiders René Lammertink & Wim Nooteboom.
Met een grupetto van 10 wordt er klokslag 8 uur vertrokken, een fris ochtendgloren begroet ons, maar de ons deze zomer welbekende zon, in combinatie met een gezapig tempo zorgen ervoor dat al binnen het eerste uur de armstukken worden weggestopt. Hemels wat een fietsweer!
René, onze tourleider van vandaag, net terug van een week op de Wadden-eilanden, voorziet ons van de welbekende aanwijzingen. “Rustig” , “Pas op” , “Rechts” , “Links”. Wetende dat René hier al decennia met zijn getalenteerde zoons rondbrommert zijn we er allemaal van overtuigd dat het klopt wat René ons verteld.
Het is beduidend rustiger dan de doorsnee zaterdag, te merken dat voor veel Twentenaren de vakantie periode is aangebroken. Wel komen we geregeld hond met baasje tegen, meestal aan de lijn en correct weg gehouden van gevaar, een enkele keer loslopend, maar getrouw luisterend naar de baas.
Voorzichtigheid troef dus even de druk van de benen en geconcentreerd een veilige doortocht bewerkstelligen.
In een poep & een scheet arriveren we in het mooie dorp Lonneker, alwaar, inmiddels niet meer verrassend te noemen, een heerlijke bak koffie met voor wie wil gebak, op ons wacht bij Café Sprakel. Met recht een trefpunt in het hart van Twente!
Wat sterke verhalen en voorzien van een goede stoot cafeïne vervolgen we onze weg, terug richting het Westen.
De afgelopen 10 km. laat Bernd al weten dat de benen niet meer doen wat hij van ze verwacht, namelijk kracht leveren. Hij heeft zich dan ook in René’s wiel genesteld, veilig op rij 3 in de luwte. Niks om je voor te schamen na ruim een jaar van de fiets weg!
Rijssen komt dichterbij, en zoals gewoonlijk ruiken de mannen de stal, 34 wordt 38, met uitschieters naar 40 km p/u, in combinatie met wat bochtenwerk, en het vanzelfsprekend hoognodige aanzetten wordt dit Bernd teveel.
Hij geeft aan de groep te willen laten rijden, “laat me maar mijn eigen tempo naar huis rijden”, kijk, en dáár komt dus niks van in Bernd!
Nadat een verhitte discussie wie er (allemaal) bij Bernd zullen blijven uitdooft wordt hetgeen besloten wat ons tot club maakt. Samen Uit, Samen Thuis!

Nog geen 20 km. van de meet slaat het noodlot toe. Ongenadig schiet de ongetraindheid in de linker hamstring. Na wat tips van kramp expert John klautert Bernd weer terug op het carbonnen ros. Tot aan de Burgemeester Knottenbeltlaan blijft de groep bijeen, maar zodra de rotonde is gerond plaatst Sean een verschroeiende demarrage. Veels te hard van stapel, 6 w/kg. Het staat mooi op de fietscomputer maar is natuurlijk nog geen minuut vol te houden, blaast hij zich een weg naar Hotel Sallandse Heuvelrug. Aldaar begint het omkijken, *puf hijg steun* , hartslag 170, nee dit houdt ik niet vol, alleen tot aan het Toerhoes. Al gauw doemen er mannen op die de sprong willen wagen. Met voorop Raymond , dit zal niemand verbazen. Maar wie zat er in het wiel, Niels! Pas sinds kort op de wegfiets te vinden, opa Kamphuis zal in zijn nopjes zijn dit te horen, maar wat een talent! Dat de koek (ook bij hem) op bleek op het moment dat Raymond de beslissende demarrage plaatst zullen we buiten beschouwing laten.

Tevreden verzamelen de mannen zich op het dakterras van het Toerhoes, tijd voor welverdiend bier!
Ikzelf heb helaas de weg naar huis moeten inzetten, iets met afspraken met de bazin in huis 😉

Onderweg met John nog tot een mooie conclusie gekomen.
In het afgelopen jaar heb ik me, mede door de tourclub, onwijs welkom gevoeld in het Oosten des lands.
Van Den Haag naar Rijssen, gewend binnen een jaar, wie had dat gedacht!
Tourclub Rijssen, ik dank jullie allen!

Tot bij de volgende rit!

Gelezen: 285