Redactie: Rene Lammertink, bedankt voor het verslag, zonder verslagen zou de website een mager dingetje worden !!

De fotoś zijn van Jannie van Pijkeren, ook hartelijk dank !

Jaarlijks uitstapje 2018 T1/T3

Ik kan mij niet herinneren dat ik ooit eerder mee ben geweest met het Jaarlijks uitstapje van TCR. Waarom weet ik eigenlijk niet, het is er gewoon nooit van gekomen. Dit jaar is het anders, even niet bij de toerleidersvergadering van T3 en er wordt ‘democratisch’ beslist dat ik dan toerleider ben. Kortom, dit keer was er geen ontkomen aan en dat was bepaald geen straf achteraf!  Wel kwam ik erachter dat je je hiervoor dan wel alsnog moet opgeven…..Snel even de link aanklikken op de TCR website en dan is het geregeld, ook een auto beschikbaar en er kunnen 3 fietsen mee. Maar de inschrijving blijkt al gesloten op dat moment. Gelukkig biedt een mailtje naar Henk van Pijkeren uitkomst en mag ik mee (na enige bestraffende bewoordingen, dat dan weer wel…?)

 Vrijdagavond treffen we alvast de voorbereidingen. Fietsdrager op de trekhaak en de tas alvast ingepakt. Geen overbodige luxe want het was nog even knooin met de verloopstekker. Zaterdagmorgen gaat dan toch de wekker om half zes. Ik hoef hem niet eens te verzetten want ook door de week is dit business as usual en tevens voor 90% dezelfde route naar Groesbeek. Aan het weer kan het dit keer na de afgelasting vorig jaar niet liggen. Zonnig en zomers warm met temperaturen tot tegen de dertig graden, wat wil je nog meer!

Keurig om kwart voor zeven sta ik bij de sporthal. Van T3 turf ik 5 deelnemers totaal. Ook Wim Nooteboom heeft voor de T1 maar 6 deelnemers. We overleggen even wat te doen. Wim werpt zich op als toerleider voor de gecombineerde groep. Een beetje benauwd voor de topsnelheden van de T1 die ik de laatste tijd op Strava aantref druk ik hem op het hart dat het henig(er) an moet. Na afloop begrijp ik dat ik als tegenprestatie een stukje mag schrijven, waarvan akte dus (dus dat dan weer wel.. ?)

 Om exact zeven uur vertrekken we. Ondanks hardnekkige protesten van mijn navigatie bij knooppunt Waterberg besluit ik maar achter Henk aan te rijden. Achteraf niet zo’n handige keuze vanwege een afgesloten afslag bij knooppunt Valberg. Maar goed, we komen er toch, maar de rest zit al aan de koffie. We hebben echter alle tijd, want het vertrek is pas om 9 uur. Doodgemoedereerd loop ik even na half negen naar de auto om mijn spullen te pakken. Staat Wim al klaar voor vertrek met de groep. Het wachten is op mij….

Goed, ik pak snel mijn spullen en we vertrekken als gecombineerde groep. Het is meteen klimmen en dalen en het eerste klimmetje slaat al direct in de benen. Belooft nog wat voor vandaag met al dat snelle volk in deze groep.

In het begin gaat het zuidwaarts richting de Mokerheide. De route is werkelijk prachtig, allemaal onverwachte weggetjes en klimmetjes waarvan je niet weet hoe die lopen en waar het einde is. Wim zet het lied in van Jan Klaasen de trompetter die immers nooit terugkeerd van de Mokerhei. Nou, dat waren we wel van plan vandaag…

Na Mook gaat het gestadig oostwaarts en steken dan Duitsland in.  Door een stuk zandpad en wat hekwerk dat we moeten verplaatsen om door te kunnen laten de bouwvakkers onder ons niet van de wijs brengen. Ook in Duitsland is de route onveranderd mooi.  

Uiteindelijk komen we in de buurt van de Rijn. We stoppen even, want waar was de pauze nou ook alweer? Een blik op de alternatieve TCR website via de telefoon geeft uitkomst. De Gelderse Poort in Millingen aan de Rijn, nog eens 15 kilometer op dat moment. Het wordt nu lekker fietsen met de wind pal in de rug en dan lopen de snelheden in dit gezelschap snel op richting de 40 kilometer per uur.

Bij de Gelderse Poort drinken we dan koffie en de meesten nemen er ook iets lekkers bij. Het is heerlijk toeven hier met uitzicht op de Rijn en we nemen er de tijd voor (en de bediening ook….). Ook het afrekenen neemt veel tijd in beslag, Tafelnummer onthouden en een ingewikkeld gedoe met een touch screen. De serveerster heeft het zweet ervan op het voorhoofd staan.

Goed, we vertrekken weer en de wind staat onveranderd op de staart, maar dat verandert snel als we bij Nijmegen aankomen. Terug zuid-en oostwaarts tegen de wind in en dan begint de apotheose. Maar eerst stoppen we even om wat water bij te tanken bij een tankstation net over de grens met Duitsland. Dat het hier druk is laat zich raden met de huidige brandstofprijzen en ook het ene toilet is langdurig bezet door een jongeman met wel een hele lange boodschap.  De laatste 20 kilometer zijn geen moment meer vlak en sommigen moeten nu hun tol betalen voor de eerdere inspanningen. Met name de Oude Holleweg in Beek blijkt een kuitenbijter van jewelste te zijn met stijgingspercentages tot 15%. Sta ik dan met mijn eerdere opmerking dat de klimmetjes in onze streek steiler zijn. Deze klim is gewoon 3 keer de Motieweg!

 Ik krijg zelf de laatste kilometers nog even te kampen met een afgelopen ketting, maar uiteindelijk bereiken we moe maar voldaan de finish bij de camping. Na een opfrisbeurt drinken we even wat, kletsen wat bij, kijken samen de Giro en genieten van een heerlijke rijsttafel.

Rond 17:00 zijn we weer terug in Rijssen en kijken terug op een prachtige fietsdag in heerlijke omstandigheden en perfect georganiseerd door Henk en Jannie.

 Groeten.

Gelezen: 142