Auteur: Ronny Klomp
Toerleider(s): Gerrit Wessels
Aantal KM: 300
Aantal leden: 10
Verslag: Elk jaar gaan 10 tourclub leden de wijde wereld in.
Zo ook dit jaar. Naar veel gebrainstormd te hebben waar heen wordt er besloten om dit jaar naar de Pyreneeën af te reizen. Voor sommige al langertijd een wens maar door de reisafstand werd er nooit eerder voor gekozen.
Als doel werd de Marmotten de Pyreneeën geopperd 160 km en 5800 hoogte meters.
Vrijdag 7-9-2018 was het zo ver de bus van onze sponsor Otje van Potje is ingepakt met het bekende recept( BBQ, biertap, twee vaten heerlijk bier, spare ribs en nog veel meer versnaperingen)
Klokslag 21.00 uur start Henrico de bus en vertrekt de stoet voor de rit van een kleine 1500 km. We rijden via Apeldoorn, Utrecht, naar Breda daar gaan we de grens met België over. Net in Frankrijk is de diesel van de bus bijna op en stoppen we voor de eerste keer. Even een bak koffie en weer verder via Parijs, Orleans rijden we naar Bordeaux, het gaat lekker de bus heeft gang en de drie auto’s volgen op gepaste afstand.
Tegen 13.00 uur zaterdagmiddag rijden we het grasveld op voor de woning waar we deze week zullen verblijven.
We hebben een mooie woning gevonden aan de voet van de Tourmalet in de plaats Luz-Saint-Sauveur.
Bus en auto’s worden uitgepakt. Alle geïnstalleerd wordt er besloten om toch maar even op de fiets te stappen. We rijden het eerste stuk van de Tourmalet (6km). De eerste km voelen zwaar dit zal wel komen door de reis?.
Na 8 km klimmen, besluiten we om terug te gaan. De fietsen doen het en nu de tap en frituur pannen maar eens even proberen.
Tegen 22.00 ligt iedereen in zijn bedje.
Zondag we staan op en eten een licht ontbijt. Vandaag gaan we de benen dan echt testen. Henrico heeft een plaats gevonden tegen de Spaanse grens aan waar nog een weg heen loopt. Na een aanloop (16km tegen gemideld 5%) rijden we door het plaatsje Gavarnie. 200 meter verder zegt de Garmin links af en doemt er een bord op Col de Tentes met een lengte van 10,7 km. Een schitterende klim naar het skicenterum één maal boven worden er foto’s gemaakt en afgedaald. Bart, Raymond, Willy, Clemens, Henrico en Ronny gaan na de afdaling proberen om de klim te doen naar Luz Ardiden. 6 van de 5 heren komen boven en Ronny besluit wegens het weer 3 km onder de top terug te gaan. Bij het huis aangekomen staat de tap al weer aan en de borrelhapjes gaan er in. Henrico en Clemens komen iets later nat aan bij het huisje zij hebben in de afdaling regen gehad.
Maandag wordt besloten om de Tourmalet op te rijden. Ons huis ligt precies aan de voet van de D819 die naar de top van de Tourmalet loopt. We zijn er al wel achter dat hier fietsen anders is als rijden in de Alphen. De klimmen zijn korter maar de hoogtemeters zijn net zoveel of meer dus dat betekent maar één ding steiler……. Derk is thuis achter gebleven hij is er zaterdag achter gekomen dat het met zijn broze gezondheid niet gaat in de bergen. De rest klimt op eigen tempo omhoog. Wat een mooie maar ook een pittige klim ! Boven blijkt wel dat voor de meesten wel duidelijk is dat de voorgenomen uitdaging ¨Marmotten de Pyreneeën¨ er dit jaar niet in zit. Na de foto’s genomen te hebben voor de herinneringen besluiten Willy, Raymond en Bart af te dalen aan de achterkant van de Tourmalet en deze nog een keer naar boven te rijden van de andere kant! Wij wensen hen succes. De rest daalt af terug naar huis. In de afdaling komt Henk er achter waarom downforce zo belangrijk is, hij probeert Clemens en Ronny te volgen in de afdaling, maar dit lukt hem niet. Twee uur later komen ook de drie klim geiten weer aan bij het huisje. Tijdens de laatste dagen is gebleken dat het met Derk steeds slechter gaat Han (nieuw lid van de Profokkers en praktizerend huisarts in Vriezenveen) besluit hem na te kijken en constateerde dat Derk een longontsteking heeft en naar het ziekenhuis moet. Een half uur later ligt Derk in een ambulance en wordt hij naar het ziekenhuis van Lourdes gebracht. Han vergezeld Derk in de ambulance en de alcohol loze Gerrit en Raymond rijden in een auto er achteraan om Han weer terug te nemen.
Via app krijgen de thuis blijvers de info dat Derk moet blijven, en duiken hun bed in. Han, Gerrit en Raimond zijn tegen half drie in de nacht weer thuis.
Dinsdag we besluiten om naar Lourdes te toeren, via de bergen. Frank gaat met de bus mee, zodat we op de terug weg Derk kunnen oppikken in het ziekenhuis hij heeft medicatie gekregen en mag in ons huurhuis aansterken. We fietsen via schitterde wegen naar Lourdes. Hier nemen we uitgebreid de tijd om het een en ander te bekijken. Ronny besluit in de bus met Han en Derk terug te rijden. De rest fietsen nog een rondje en komen met een kleine 70 km weer terug.
Dinsdag avond wordt het laat, velen willen wel gaan liggen maar dit kan niet want Frank wordt om 0.00 uur 50 jaar. Klokslag 0.00 gaat de beamer aan en start Gerrit de film die hij heeft gemaakt van bekende die Frank allemaal feliciteren. Tegen 3.00 uur is de pret over en kruipen we het bedje in.
Woensdag werd de dag dat alle beklimmingen uit het verleden vervaagd worden. Er wordt besloten om terug richting Gedre te fietsen en dan niet richting Gavarnie te rijden maar de weg omhoog naar links te volgen. De keuze blijkt een reuze goede zet, want na een rustige 6% aanloop van zo`n 15 km begint een fantastische klim, die begint vanaf een tolhuisje bij Heas, het stijgingspercentage loopt voortdurend tussen de 8 en 14%. Dat dit ons stond te wachten wisten we niet. De weg werd steeds smaller en steiler tot 14% op sommige stukken, uiteindelijk komen we bij een bij een restaurant aan in een wonderschoon landschap. Wat een schitterde natuur iedereen was er over eens dit is wel de mooiste beklimming ooit zou kunnen zin.. Iedereen die ooit naar de Pyreneeën gaat, mag dit niet missen. Zo mooi. Vanaf het restaurant is het nog zo 4 km door klimmen. Net voor de Spaanse grens houdt de weg op.
De afdaling wordt weer ingezet. In Gedre werd nog even koffie gedronken en de terug weg ingezet.
Eenmaal in het huisje werd de route voor donderdag gemaakt al snel kwam er een rondje uit 130 km met een 3300 hm.
Donderdag iedereen staat er een beetje gespannen bij we gaan vandaag de langste tocht rijden we gaan naar de Hautacam en voor wie wil kan door naar de Col de Aubisque.
We rijden gezamenlijk met Henk en Gerrit in de bus voor de ondersteuning. De Hautacam doemt op we hebben de kaart bekeken en met stukken van 12% per km hakt deze er flink in. Iedereen fietsts omhoog en stoppen op de top bij de bus met de verzorgers van de dag, Gerrit en Henk. De een nog wat fitter dan de ander maar iedereen was er over eens, deze beklimming viel achter af gezien mee, na een steil stuk is er ook een goed lopend stuk. In de afdaling kom ik Raymond, Bart, Willy en Henrico tegen, ze j gaan door om via de Col de Soulor, daarna de Col Aubisque op te rijden.
Bovenop Hautacam staan Frank en Clemens bij de bus zij geven aan dat zij via de klim bij Cheze terug gaan naar huis, ze hebben het wel gehad. Blijkbaar moet Frank wennen aan het feit dat hij nu Abraham is gepasseerd. Ronny rijdt op de Hautacam nog een stuk door naar de Col du Trammasal en daalt af en besluit om ook te proberen om de top van de Aubisque te halen. De weg van Argeles-Gazot tot Arrens-Marlous is een lang stuk vals plat. Bij Arrens-Marlous begint de col du Souler dit is eigenlijk de klim voor de Aubisque. De weg is nog beschildert van de tour, hoe gaaf is dat. Je voelt je ook een beetje prof, en hijst je zelf naar boven, wat een pittige klim !!!! Via de app krijgt Ronny te horen dat de eerste vier door zijn gereden naar de Aubisque. Iedereen ontmoet elkaar op de top van de Soulor en gaan met zń allen via de Col de Borderes richting huis, onderweg nog even nagenieten in een restaurant.
Vrijdag pakken we de boel in om vrijdag middag de terugreis in te zetten.
Zaterdag morgen om 05.00 uur rijden we Rijssen weer binnen.
Het was een mooie week wat is de Pyreneeën mooi maar zeker ook zwaar……….
Jongens bedankt…….
Geef een reactie