• Toerleider: Berend Schreurs
  • Schrijver: Gerrit Wessels

Zo nu en dan bekruipt je na het voltooien van een toertocht het gevoel dat een verslag op zijn plaats is. Zo ook vandaag. Vriend Berend nodigt via de website de leden uit voor een ¨Rondje Schreurs¨. De lezer zal op zijn minst denken, dat de naam van de tocht te maken heeft met de achternaam van Berend. Dit blijkt halverwege de tocht maar ten dele waar te zijn. De weersverwachting is prima, zon met een windje. Bij de sporthal verzamelen zich 10 leden, niet allemaal in TCR tenue, het is bij de letter genomen ook geen rit van het toerschema. Ook onze hoofdtoerleider met zijn Jannie. Gerrit Poortman (van orgine T5) durft ook de 140 km aan, wel heeft hij wat zorgen of het ¨neet te hat geet¨. Gerrit is inmiddels 66 jaar en heeft het toerfietsen nog niet zo lang geleden ontdekt. De rest van het gezelschap zijn doorgewinterde T4 en T3 Vutters (op Berend na, die wordt elke ochtend nog op zijn werk verwacht).

Het vertrek verloopt met een hapering, de Garmin van Berend blijft bezig om een track te berekenen op een kaart waarop de track niet is getekend. Berend gebruikt de Garmin van Gerard Mulhof met een track in de richting van Winterswijk, onderwijl wordt de Garmin van Berend met een harde reset tot de orde geroepen en niet veel later is het ¨up and running¨.

Als we goed wel voorbij Diepenheim zijn, zijn ook de meesten er van overtuigd dat er wegen zijn uitgezocht die we niet eerder hebben bezocht. Dit is inclusief een zandpad en een onvoorziene forse hoeveelheid klinkerwegen. De wind is voornamelijk tegen, door het vele bochtenwerk is het voortdurend her-positioneren en zitten we veel in de wind. Na 70 kilometer, ten zuiden van Winterswijk, lopen we de nederzetting Kotten binnen en zien plots aan de overkant van de weg ¨Cafe Schreurs¨, de naam van de tocht is dan ook direct duidelijk. We kunnen heerlijk buiten zitten. De meesten schuiven een appeltaartje naar beneden en na flink keuvelen, wordt het tijd om de overige 65 kilometer weg te trappen. Ook nu is de wind niet echt van nut, soms achter, schuin voor en tegen. Bertie, ik vermoed de oudste van het stel, geeft aan dat het schokschouderen op kop niet een teken van vermoeidheid is, maar dat hij dit heeft afgekeken van Bauke Mollema, inderdaad de gelijkenis is treffend. Gerrit Poortman rijdt al met al een beetje op het tandvlees, maar overleeft de winderige omstandigheden prima. Pas op de Dorreweg zien de eersten voor eerst weer bekend gebied. Het voornemen is om in Enter een ijsje te nuttigen. De Dorpstraat in Enter is wederom een puinhoop, teveel vrachtverkeer, gaten in de bestrating en de ijscoboer is ook nog eens dicht. Bij de Brandputte is zowaar een file, een vrachtwagen kan de bocht met moeite maken. Och, hoe mooi was de Dorpstraat geweest als het van een rondweg voorziene Enter bij grote rijke broer Rijssen was aangeschoven….???  Vanaf Enter rijden we de stad binnen waar Otten op ons wacht voor alsnog een lekker ijsje.

Berend, mooie tocht, volgend jaar weer !!!

Ps. vanaf de eerste woensdag is er om 1900 uur weer een spinninguurtje bij Teamfitness in Enter (dat dan weer wel….) meer info bij ondergetekende.